ПОЭЗИЯ

Дирилдеп

Жалбырактар

Теректеги,

Тынымсыз

Төмөн көздөй

Түшүп турат.

Турмушту

Көргөн сайын

Элеттеги,

Титиреп

Тулку боюм

Үшүп турат…

Түйшөлүп

Күндөгүдөй

Бүгүн дагы,

Көтөрдүм

Көк желкеме

Кылымдын

Көйгөйү  көп

Жүгүн дагы!

Үлдүрөп

Араң чыгат,

Үмүтсүз

Үшүк урган

Үнүм дагы!

Мынакей

Көз алдымда,

Кучактап

Жалбыраксыз

Куу даракты,

Кыргызым,

Турасың сен,

Кулкунга

Куюп алып

Уу аракты!

                                               Көөдөнүм

Туз куйгандай

Ачышууда,

Көргөндөр

Безип сенден

Жаа бою

Качышууда!

«Кудай ай,

Кудай ай»-деп,

«Кырчындай

Кайран гана

Курак ай»-деп,

Энелер

Баш чайкашып,

Басышууда!!!

А сага

Баары бирдей,

Кенебейсиң.

Мурдуңду

Балта кеспес

Немедейсиң!

Толтуруп

Кусуп салган

Калпагыңды,

Тамтаңдап

Кайра-кайра

Тебелейсиң!

Кучактап

Турган ошол

Куу даракты,

«Оо катын,

Арак тап»-деп

Жемелейсиң!

Ичпесең

Ишиң жылып,

Өзгөдөн

Алда канча

Бийик жүрдүң!

Ичкенде

Ичиң жылып,

Өбөктөп

«Ат жалына

Сийип» жүрдүң!

Жай-кышы

Жадабастан,

Жыртылса

Жамабастан,

Коңултак

Керзи өтүктү

Кийип жүрдүң!

Аракеч

Аталсаң да,

Атаңдын

Каргышына

Аркансыз

Маталсаң да,

Агарган

«Жинди сууну»

Кыялбадың!

Тууган эл,

Тууган жерден

Таптакыр

Уялбадың!!!

Карачы,

Эми минтип

Бир кызык

Кебетеге

Келген кезиң.

Кумар көз

Аялыңды

Кайгынын

Тактайына

Керген кезиң!

Бүт өмүр

Жаштыгыңды.

Жем-чөбүң,

Байлык салчу

Баштыгыңды,

«Жан алгыч»

Бөтөлкөгө

Берген кезиң!

Кыргызым,

Кыргызбайым,

Кыйкырык

Кеп-сөзүмдү

Угасыңбы?!

Макулук,

Маңкурт

Болбой,

Бутуңа

Адамга окшоп

Турасыңбы?!

Ашатып адатыңча,

Же мени

"Бок сөз” менен

Урасыңбы?!.

Үшкүрүк,

Үшкүрүктөр,

Үзүлгөн

Үмүттөрдү

Түртүп улам

Үтүктөп турам

Үндү,

Үшүгөн

Максаттарга

Бүркүп улам!

Бүркүп улам!!!

                                              Дирилдеп

Жалбырактар

Теректеги,

Тынымсыз

Төмөн көздөй

Түшүп турат.

Турмушту

Көргөн сайын

Элеттеги,

Титиреп

Тулку боюм

Үшүп турат!

                                              Дирилдеп

Жалбырактар

Түшүп турат…

         30.08.2003