Секирем бийиктикке термелип мен,
Себебин билесиңби эмнеликтен?
Кайчылап кайталанма турмушумду,
Кутулгум келет менин пенделиктен!
Аруулук – алыс учкан канат белем,
Ар убак мен ошону самап келем.
Аттиң ай, пендечилик болбогондо,
Асмандан жерге түшпөй калат белем?!
Кантип мен эркин куштай учам улам?
Көр оокат коё бербейт тушап улам.
Бошонгум келет менин биротоло,
Булгаган кир дүйнөнүн кучагынан!
Умтулуп бийиктикке термелемин,
Учалбай турам бирок жерде элемин.
Бөлүнүп кетсем эгер мен силерден,
Бут тоспой жөн койгула, пенделерим?!
16.04.2003
| 
